या श्लोकातच गुरुतत्त्वाचे सर्व सार आहे 

   ज्याप्रमाणे कोणतेही शिक्षण घेण्यासाठी त्या क्षेत्रातील वाकबगार व्यक्ती गुरु असते त्याचप्रमाणे ‘आत्मज्ञान’ प्राप्त करून घेण्यासाठी आत्मज्ञानी सद्गुरूची गरज असते. बाकी विद्या आपल्याला दृश्य स्वरूपात दिसतात परंतु आत्मज्ञान ही अनुभूतीची गोष्ट असल्याने खरा सद्गुरू मिळणे फार भाग्याचे असते. पुस्तकी ज्ञानापेक्षा जाणत्या अनुभवी व्यक्तीकडून प्राप्त होणारी विद्या जास्त परिणामकारक तसेच अक्षय असते.  सामान्य माणसाला अज्ञात असणारा परमार्थासारखा गहन विषय सद्गुरू आईच्या मायेने समजावून सांगतात.

   सद्गुरूंना नेहमी परिसाची उपमा देतात पण परीस लोखंडाला सोने बनवतो तो दुसरा परीस नाही तयार करत! सद्गुरू मात्र शिष्याला आपल्यसारिखे करून सोडतात. आत्मज्ञानाअभावी मानवाकडून घडणारी कृत्ये त्याला जन्म-मृत्यूच्या फेऱ्यात अडकवतात. अशा वेळी सद्गुरू ब्रह्मज्ञान शिकवितात आणि सतशिष्याला आपल्या पातळीवर नेऊन त्याचा उत्कर्ष घडवून आणतात. सद्गुरू ब्रह्मज्ञानी आणि परमात्म्याशी एकरूप झालेले असतात. परमात्म्यासारखी अतिन्द्रीय,अचिंत्य,अदृश्य आणि गूढ परंतु दुर्लभ वस्तू शिष्य फक्त सद्गुरुंच्या मार्गदर्शनाने मिळवितो. सद्गुरुंच्या ठिकाणी मानवता आणि दिव्य ईश्वरता यांचा अनोखा मिलाफ झालेला दिसून येतो. सजीवांमधील ईश्वरी अंशास सद्गुरू बरोबर हेरतात. जीवा- शिवामधील द्वैत नष्ट करून अविद्येच्या, अशाश्वताच्या पसाऱ्यातून सद्गुरू शिष्याची सुटका करतात. ते स्वतः देखील एका शाश्वत ईश्वराशिवाय दुसरे काही बोलत नाहीत. शास्त्रप्रचिती, गुरुप्रचिती आणि आत्मप्रचिती यांचा संगम सद्गुरू ठायी आढळून येतो.

   काही अज्ञानी जीव सद्गुरुंच्या  कृपेविना निम्नस्तरीय साधना तसेच उपासना करतात परंतु अशा कर्मकांडामुळे परमार्थही साधत नाही तसेच भगवंत प्राप्तीच्या रहस्यापासून ते दुरावले जातात. आपल्या भारत भूमीमध्ये अनेक थोर ज्ञानी महात्मे होऊन गेले, तरी सामान्य जनांमध्ये लोक अजूनही चमत्काराशिवाय नमस्कार करीत नाहीत, अशा लोकांना परमेश्वर प्राप्तीची खरी ओढ देखील नसते. जो मोठा चमत्कार करून दाखवेल तोच मोठा साधू ,ज्ञानी! भारतीय समाजामधील हा गैरसमज भारताच्या अध्यात्मिक क्षेत्राला असणारा शाप आहे. स्वघोषित गुरूंनी सध्या सर्वत्र देवत्वाचा बाजार मांडला आहे, अशा भोंदू बाबांच्या नादी लागल्या मुळे जनता आळशी तसेच अंधश्रद्धाळू होताना दिसत आहे. असे नामधारी गुरु देव आणि भक्त यांच्यामध्ये फूट पाडत आहेत. योगसाधनेच्या आहारी गेलेल्या साधकांस अनेक सिद्धी जरी प्राप्त झाल्या तरी सदगुरुविना तो आत्महित साधू शकत नाही.

   सद्गुरू जीवाची तळमळ शांत करतात. ईश्वरदर्शन घडवितात. सद्गुरुंच्या शब्दामागे त्यांच्या तपश्चर्येचे मोठे सामर्थ्य असते. गुरूंचे शब्द जीवाचे सूक्ष्म रूप छेदतात आणि त्याची अंतरंग रचना बदलतात. अज्ञानी जीवाला वरच्या पातळीवर उचलून ईश्वरासमीप नेतात आणि म्हणूनच ब्रह्मा विष्णू महेश देखील सद्गुरुचरणी लीन असतात. 

   चला तर मग मानव्याच्या दिशेने एक पाऊल  पुढे टाकू आणि खऱ्या ईश्वरदर्शनाची आस ठेऊन सद्गुरूंना शतश :वंदन करू. जय गुरुदेव !!!!